Η Κυριακή η μοναδική.

Μια φορά και έναν καιρό συναντήσαμε μια Κυριακή.
Η Κυριακή ήταν η μέρα εκείνη που κουβαλούσε το βάρος της τελευταίας μέρας. Της μέρας εκείνης, που όσα οι άνθρωποι δεν είχαν δει, νιώσει , αισθανθεί, έπρεπε να τα κάνουν στις 24 ώρες της.
Ένας περαστικός που συναντήσαμε μας είπε : Και τι θες να κάνουμε να την λυπηθούμε; Εμάς ποιος θα μας λυπηθεί; Τόση ευτυχία, κούραση, στεναχώρια, χαρά, πίεση, στρες, τόση κούρασή που θα τα εναποθέσουμε;
Ένας άλλος περαστικός μας είπε : Είναι τιμή της. Περήφανη πρέπει να είναι η Κυριακή.
Αχ γλυκιά Κυριακή…πόσα συναισθήματα ξεφορτώνονταν στις ώρες της.
Και εκείνη, την είδαμε αλήθεια, αγέρωχη, λυγερή ,ντυμένη στα καλά της πάντα να στέκει χαμογελαστή και ακούραστη, υπομονετική και όμορφή.
Το Σάββατο μια φορά πήγε και την τσίγκλισε. Μα η η Κυριακή γλυκά του είπε : αχ γλυκό μου Σάββατο εσύ μονάχα διασκεδάζεις …μα εγώ ζω.
Αυτήν την Κυριακή γνωρίσαμε εμείς και…

View original post 51 more words