Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη

Αλμπέρ Καμυ

Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη- Εκδόσεις Αστέρι

Όπως ο ίδιος ο Καμυ ομολογεί το «Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη » είναι το πρώτο του βιβλίο, το έγραψε στα 1935, όταν ήταν είκοσι δύο χρόνων, κι όπως ο ίδιο πάλι ομολογεί κλείνει στις σελίδες του όλα εκείνα που έμελλε να αναπτυχθούν στα κατοπινά του έργα.

«..Πάλι μόνος. Δεν τον ακούει πια κανείς : να ποιο είναι το τρομερό όταν είναι κανείς γέρος. Τον καταδίκασαν στη σιωπή και τη μοναξιά. Του υπογράμμισαν ότι σε λίγο θα πέθαινε. Κι ένας γέρος που θα πεθάνει, είναι άχρηστος, ακόμη- ακόμη ενοχλητικός και επίβουλος. Να φύγει λοιπόν. Αν όχι, να σιωπήσει: είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει . Κι αυτός υποφέρει γιατί δεν μπορεί να σιωπήσει χωρίς να σκεφτεί πώς είναι γέρος. Σηκώθηκε όμως και έφυγε χαμογελώντας σ ‘όλο τον κόσμο γύρω του…»

Λένε πώς είμαι δραστήριος, σημαίνει να χάνεις τον καιρό σου, στο μέτρο που χάνεται κανείς. Το σήμερα είναι μια στάση και η καρδιά μου φεύγει να συναντήσει τον εαυτό της. Αν κάποια αγωνία με σφίγγει ακόμα, είναι γιατί αισθάνομαι αυτήν την αψηλάφητη στιγμή να γλιστρά ανάμεσα στα δάχτυλα μου όπως οι σταγόνες υδραργύρου.

…«Άλλοι αφήνουν ένα λουλούδι ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου, φυλακίζουν εκεί έναν περίπατο όπου ο έρωτας τους έκανε να ανθίσουν. Και εγώ κάνω περιπάτους, μόνο που είναι ένας θεός που με χαϊδεύει. Η ζωή είναι μικρή και είναι αμαρτία να χάνει κανείς τον καιρό του. Λένε πώς είμαι δραστήριος, σημαίνει να χάνεις τον καιρό σου, στο μέτρο που χάνεται κανείς. Το σήμερα είναι μια στάση και η καρδιά μου φεύγει να συναντήσει τον εαυτό της. Αν κάποια αγωνία με σφίγγει ακόμα, είναι γιατί αισθάνομαι αυτήν την αψηλάφητη στιγμή να γλιστρά ανάμεσα στα δάχτυλα μου όπως οι σταγόνες υδραργύρου. Αφήστε λοιπόν αυτούς που θέλουν να στρέψουν τη ράχη στο κόσμο . Δεν παραπονιέμαι αφού βλέπω να γεννιέμαι. Αυτή την ώρα, όλο μου το βασίλειο είναι τούτου του κόσμου. Αυτός ο ήλιος και αυτές οι σκιές, αυτή η ζέστη και αυτό το κρύο που έρχονται απ’ το βάθος του αέρα…»

…«Μπορώ να πω και θα πω αμέσως πώς εκείνο που μετρά είναι να είναι κανείς ανθρώπινος και απλός. Όχι εκείνο που μετρά είναι να είναι κανείς αληθινός και αυτό τα περιλαμβάνει όλα, και την ανθρωπιά και την απλότητα. Και όταν είμαι πιο αληθινός απ ότι όταν είμαι ο κόσμος;»…