H ζωτική ευθύνη/ Τhe vital responsibility
📌Λέγεται ότι:
«Ο καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το πλοίο!».
Πρόκειται άραγε για θεσμοθετημένο ή εθιμικό κανόνα;
Ο πλοίαρχος οφείλει να κυβερνά αυτοπροσώπως το πλοίο στις επικίνδυνες περιοχές. Οι Πλοίαρχοι υπηρετούν!
Πόσες φορές δεν έχει εγκαταλείψει ο πλοιαρχός το πλοίο του και μέσα σε αυτό το ακέφαλο κουφάρι πλήρωμα και επιβάτες κινδύνεψαν να χαθούν;
Στην κοινωνία μας, πλοίαρχοι είναι οι δάσκαλοι και οι καλλιτεχνές!
Αυτοί είναι που σμιλεύουν συνειδήσεις που καλλιεργούν την ελπίδα! Αυτοί είναι που υπηρετούν!
Το να είσαι δάσκαλος, το να είσαι καλλιτέχνης είναι μια ζωτική ευθύνη! Μια γλυκιά ευθύνη!
📌This is said:
“The captain leaves the ship last!”
Is this a statutory or customary rule?
The master has to personally control the ship in the danger areas. The Masters serve!
How many times has the ship’s master abandoned the ship and within his headless crew and passengers were lest in danger?
In our society, masters are, teachers and artists!
These are the ones who chisel consciousness and cultivate hope! They serve!
Being a teacher, being an artist, is a vital responsibility!
A sweet responsibility!